Een weekje cultuur happen

Astrid Geel hapt een weekje Cultuur
Een weekje cultuur happen. We hebben een week vakantie achter de boeg. Deze keer hadden wij een vlucht “terug in de tijd” geboekt. Onze vakantiewoning staat in Drenthe, waar zowel mijn man als ik onze jeugd hebben doorgebracht. Het is heerlijk om regelmatig terug te keren. De cultuur is ons bekend. Want ook al denken we meestal aan exotische landen als we het over andere culturen hebben, rij in Nederland twee uur met de auto en je komt in een andere cultuur terecht.
Met andere gewoontes en een andere taal, niet alleen gesproken maar ook qua lichaamstaal. Als ik in het Noorden ben kan ik mij zo goed voorstellen dat een vriendin uit het Zuiden, bij een bezoek aan één van de drie Noordelijke provinciën zich verbaasde over de kleding en haardracht. Voor de tripjes naar ons huisje hoeven wij dan ook geen speciale setjes mee te nemen. Om eerlijk te zijn volstaan onze oudste kleren en dan nog vallen we niet uit de toon. Toch kom ik geregeld met leuke kleren terug. Je moet alleen weten waar je moet zoeken en de leuke winkels willen zien. En vooral niet alleen op je eerste indrukken afgaan. Maar als je het heel belangrijk vindt om alleen goed geklede mensen om je heen te hebben en talloze winkels om uit te kiezen kun je toch echt beter in Maastricht gaan wonen.

Als het je niet lukt je aan de cultuur aan te passen, kun je daar heel ongelukkig van worden. Iets wat ik zelf ervaren heb toen we voor vier jaar naar Casablanca verhuisden. Het cultuurverschil was enorm, het duurde lang voordat ik me er thuis voelde. Ondanks dat ik blij was om naar Nederland terug te gaan, blijf ik heimwee houden naar Marokko.
Het kost me weinig moeite om me in te leven in buitenlanders die naar ons land komen en moeten wennen aan sexprogramma’s op tv, dronken jongeren op zaterdagavond en de vele koffieshops. Niet de mooiste kanten van onze samenleving. Maar ook onze cultuur is meer dan dat en het siert de mens die daar door heen kan kijken en het voor elkaar krijgt om verschillende culturele eigenschappen en gewoontes te integreren en respect kan hebben voor een ander mens ongeacht hoe die er uit ziet en wat voor taal die spreekt.

Dat dit voor heel veel mensen erg moeilijk is maak ik vaak genoeg mee. Als ik op het voetbalveld sta en een moeder hoor zeggen dat ze liever met haar dochter mee gaat naar het hockeyveld, omdat ze zich daar beter thuis voelt. Of als ik als life coach werk met moeders die moeite hebben met de vriendjes en vriendinnetjes van hun kinderen omdat die uit een “mindere straat” komen. Pas bij grote veranderingen zijn we ons echt bewust van de cultuurverschillen die er kunnen zijn en merken we hoe lastig het is om daar mee om te gaan. Een verhuizing naar het buitenland, een partner uit een ander milieu, kinderen krijgen, een nieuwe baan. Allemaal gelegenheden waarbij je emotionele intelligentie bepaald hoe makkelijk je in staat bent je aan te passen en te voelen wat wel of niet bij je past, in plaats van je te laten leiden door onwetendheid en angst. Zodat je de leuke dingen van een andere cultuur kunt overnemen en de mindere dingen accepteert.