Mamas Mama's online magazine voor moeder, kind en werk. Werkende moeders, vrije tijd en opvoeden
Susanne van Lieshout interviewt vrouwen in Sri Lanka
Nazeemas voorgestelde huwelijkNazeema is een knappe Sri Lankaanse jonge moslim vrouw. Altijd gekleed in felgekleurde shalwars, met sjaal, die ze echter zelden om haar hoofd draagt. Ze werkt op het ministerie van milieu in Colombo.
Een van de 63 ministeries (echt waar) die Sri Lanka rijk is, zo een waarvan je je afvraagt wat ze in vredesnaam doen want het is bar slecht gesteld hier met het milieu. De vreselijke uitlaatgassen en de vuilnisbergen in en romdom Colombo getuigen hier dagelijks van.
Nazeema is single en ze woont ‘alleen’ in de grote stad, weliswaar bij een tante, maar dit vrij uitzonderlijk voor een jonge Sri Lankaanse vrouw. Nazeemas familie (lees: broers) vinden dat het hoog tijd is om te trouwen. Ik schat haar begin dertig dus daar is wat voor te zeggen. Zelf wil ze ook wel trouwen. Na een paar halve voorstellen is het nu zover, de familie heeft een potentiele kandidaat gevonden. Een Sri Lankaanse moslim man, halverwege de dertig, woonachtig in de Verenigde Staten, met een familiebedrijf in edelstenen.
Aangezien ik nieuwsgierig ben hoe zon voorgestelde huwelijksprocedure in elkaar steekt stel ik haar honderd vragen. ‘Hoe kent je familie deze man? Via de moslimgemeenschap in Sri Lanka’. ‘Heb je hem al onmoet’ Ja, van de zomer was hij in Sri Lanka en zijn we aan elkaar voorgesteld’. ‘Is ie knap?’ Niet echt, maar ook niet lelijk, ik hou niet zo van snorren. ‘Hoe kunnen jullie elkaar beter leren kennen?’ We emailen en chatten soms.
Is het contact leuk? Hij reageert altijd heel kort. Ik schrijf wat ik voel en hij antwoordt: hier alles goed verder’. ‘Wanneer gaan jullie trouwen? Binnenkort’. ‘Waar gaan jullie wonen? Hij wil dat ik naar Amerika kom’. ‘Wil jij dat ook?’… lange stilte… ‘ik wil best maar weet niet goed wat ik daar moet doen, misschien kan ik een Masters gaan doen’. ‘Je kunt daar toch werk vinden? Dat wil hij niet…’
Ai, ik zie haar bedompte blik. Ik weet dat Nazeema veel waarde hecht aan haar carriere. Ze heeft curssusen gedaan in Duitsland en in Japan, nu moet ze dat allemaal opgeven om met deze niet al te knappe, besnorde, kortaffe, Sri Lankaanse stenenhandelaar in de States te gaan trouwen. Hmmm, ik heb zo mijn bedenkingen maar laat het niet merken.
Twee weken geleden ontving ik een email. Als antwoord op mijn vraag hoe het persoonlijk met haar gaat, schrijft ze…Ik heb nee gezegd tegen het voorstel, omdat hij liever niet wilde dat ik bleef werken. Susanne, je weet hoeveel ik van mijn werk houd Yes! denk ik bij mezelf, goed zo meid! En ik stuur een email met een flinke dosis girl power: de wereld heeft meer hardwerkende getalenteerde vrouwen zoals jou nodig, Nazeema, zo schrijf ik.
Op het eind van jaar stuurde ze een nieuwjaarskaart. Een foto van een donkere lange weg die (on)eindigt in een zee van licht. Its a new beginning, of words, of thoughts, of actions, staat er op de kaart te lezen. Voor jou zeker Nazeema!
