Wat zijn de hoofdstukken uit je levensboek?

Kies je voor de illusie van controle op alle punten, of durf je de hoofdstukken uit je ‘levensboek’ vast te stellen en de rest stap voor stap los te laten?

Gelukkig(er) zijn betekent kiezen. Soms een moeilijke keuze, maar altijd een stap naar meer vervulling. 

Overbelasting door duizendpotengedrag komt onder vrouwen over het algemeen vaker voor dan onder mannen. Het gevolg is maar al te vaak, dat een leven dat vervuld had kunnen zijn jachtig wordt geleefd, zonder één moment om die beroemde zegeningen te tellen. Nee, dan de drukbezette mannen om ons heen: zij houden het vaker simpel. Een forse carrière betekent bijvoorbeeld: géén sociaal leven. Of maar een enkele hobby. Of een huishouden dat hooguit functioneel is. Wij verdenken vriend of man er weleens van dat hij maar doet alsof hij het niet erg vindt dat er hier en daar een hoop ongedefinieerde massa in huis ligt, bij nader onderzoek bestaand uit wasgoed, de post van vorig jaar en/of geheimzinnige composthoop-rijpe materie. Maar nee. De kans is groot dat hij het werkelijk prima vindt. Zijn focus is dan namelijk gericht op de dingen die echt tellen.

Een oer-os… en verder niet zo veel
De oerman droeg zorg voor het bejagen van een smakelijke oer-os en voor ander strijdlustig gedrag, en daarnaast was er niet zo veel. Kookpot, kinderen, sociale verbanden, dat was het vrouwelijke werkgebied. Dat betekende: veel activiteiten ontplooien, op allerlei terreinen. Tijden veranderen. Rolpatronen ook. In het ideale geval kan de oervrouw in ons de man inspireren om meer diffuus te opereren, dus ook op sociaal en huishoudelijk vlak. De oerman in hem echter, kan ons inspireren om onszelf niet langer op te zadelen met een baan als ‘general manager of the universe’.
Je leven echt (be)leven, is een kwestie van het scheiden van hoofd- en bijzaken. Ruimte maken voor vervulling doe je door de hoofdstukken uit je zogenaamde levensboek te bepalen en beperken. Ofwel, stel jezelf de vraag wat de dingen zijn die jouw leven werkelijk (mogen) blijven bepalen, omdat je ze vanuit je hart en ziel belangrijk vindt. Wat geeft je het gevoel dat je echt leeft? Voor mij, bijvoorbeeld, zijn dit vier dingen: spiritualiteit, creatie, liefde en plezier. Wat daar verder omheen beweegt is van minder belang, of zelfs franje.

Je levensboek
Zijn de hoofdstukken uit je levensboek vastgesteld, dan ontstaat focus. Waar doe je het voor? Dat is de vraag die je nu in grote lijnen beantwoord hebt. Dan volgt een lastige maar waardevolle stap. Schep ruimte voor wat in je levensboek past. Laat bijvoorbeeld taken los die je dacht te hebben maar niet werkelijk hebt, taken die weinig zoden aan de dijk zetten, of te veel moeite kosten. Vaak zijn dit dingen die in het ‘grote plan der dingen’ weinig voorstellen, of die een ander (bijna) net zo goed kan doen. Doe eens wat zorgen de deur uit. Geef wat taken af. Neem eens genoegen met 70% resultaat in plaats van 90 of zelfs 100%. Verlicht je hart van die controledrang, vaak gemaskeerd als het knagende idee ‘als ik het, c.q. hem/haar/hen niet verander, help, adviseer of er anderzins energie en aandacht in investeer, laten de naadjes van de wereld los’.

70% of 100%?
Zo houden veel vrouwen zich bijvoorbeeld fanatieker dan andere familieleden bezig met familieaangelegenheden. Maar staat dit hoofdstuk echt in je levensboek? Is dit wat je motiveert? Of durf je heimelijk niets over te laten omdat je denkt dat de ander 70% haalt en jij de volle 100%? En hoe erg is dat? Een nog moeilijkere vraag. Hoe veel blijft over van je zelfbeeld wanneer je je niet constant nuttig maakt in je eigen of andermans ogen? Wellicht merk je dat hier winst te behalen valt. En wel door stap voor stap meer te gaan geloven dat je je omgeving het best dient door in de eerste plaats geluk en welzijn te ervaren. Niet door het eenvrouws dweilorkest te zijn voor alles wat anderen volgens jou laten liggen. Wellicht mag er ook wat lucht bij je eisen aan je omgeving. Loopt het misschien ook heel aardig als die omgeving weliswaar niet helemaal aan jouw maatstaven voldoet, maar wel dingen van je overneemt? Het kan heel verhelderend zijn om een tijdje vreedzaam af te wachten of dingen zich vanzelf oplossen, of door anderen ter hand genomen worden. Soms doet iemand het wat later of anders dan jij. Doet dat er echt toe?

De spaties van het leven
Je vervuld voelen zit niet alleen in de letters van je levensboek, maar net zo goed in de spaties. Ofwel: in rust, reflectie op jezelf en je leven, en soms gewoon in lanterfanten. Tal van vrouwen zijn omringd door de meest gelukzalige omstandigheden, maar gaan hun geluk pas echt ervaren vanaf het moment dat ze ‘spaties’ gaan creëren. Sterker nog, voor de meeste vrouwen onder ons ligt een groter aantal geluksmomenten feitelijk voor het oprapen. En wel door onze kostbare tijd en energie vooral in te zetten op de punten waar het bevrediging geeft. En daardoor meteen de broodnodige spaties te creëren in ons levensboek.

Zo lief is de vrede niet
Op korte termijn lijkt het verleidelijk om de confrontatie met jezelf en eventueel anderen uit de weg te gaan. Je houdt het bij het oude en bewaart de lieve vrede – maar innerlijk stapel je de ballast van onvrede op. Het scheppen van een meer vervuld leven begint van binnenuit, met het verwijderen van ongezonde belasting. Mag je bepaalde ruimte eigenlijk niet van jezelf vragen, dan is gebrek aan medewerking uit je omgeving het logische vervolg. Wil je je liever broodnodig voelen dan gelukkig? Dan is dat ook je goed recht. Die mogelijkheid bestaat namelijk, verrassend genoeg: geluk is zeker niet de enig mogelijke keuze die we maken. Maar kies wel bewust. En kies je ervoor gelukkig(er) te zijn, dan wordt het misschien tijd om jezelf wat te verlichten. In meerdere betekenissen van het woord: in tv-series is het de machtsbeluste schurk die de zaak naar eigen hand heeft gezet die lacht, maar in werkelijkheid lacht de ziel die leeft in groeiende lichtheid, vrijheid en balans.