De voedingsbron van je geluk – Kies je ‘ja’-bevrediging of ‘nee’-bevrediging?

We kweken langzamerhand een indrukwekkend bewustzijn van datgene waarmee we ons lichaam voeden. Maar waarmee voeden we onze geest? Zijn we daar ons uberhaupt bewust van? We willen weliswaar gelukkig zijn, maar voeden onze geest maar al te vaak met ‘junkfood.’

Sinds ik boeken en columns schrijf rond het thema van geluk, of misschien beter: vervulling, heb ik met enige regelmaat de eer om geinterviewd te worden door journalisten van blad of krant. Enkele dagen geleden belde een journalist van een tijdschrift. Een van haar eerste vragen was de bekende hamvraag over geluk: is ons vermogen gelukkig te zijn aangeboren, of aangeleerd? Helaas moest ik haar op dit punt teleurstellen. Ten eerste spreken zelfs wetenschappers elkaar finaal tegen op dit punt, ten tweede ben ik uitdrukkelijk geen wetenschapper: ik enqueteer en interview vrouwen over hun beleving van geluk en vervulling. Op die gegevens is datgene wat ik schrijf geinspireerd. Niet op de biologie, maar op de beleving. Maar ik kon wel vanuit een andere invalshoek een antwoord geven. Namelijk: wie we ook zijn, wat onze genen ons ook meegeven, we kunnen naar mijn stellige overtuiging onze eigen welbevinden vergroten. Het is wellicht niet eens zo interessant voor ons persoonlijk om te weten hoe het zit met die genen, of met het geluk van de buurvrouw, of de ‘gemiddelde’ vrouw. Gaat het niet vooral om de vraag, hoe je zélf je ervaren van vervulling en geluk kunt vergroten? En juist daar valt voor velen van ons nog wel wat te halen.

‘Gelukkig, zo mooi kan het leven zijn’
Je zou onze geluksbeleving kunnen zien als voortkomend uit een wisselwerking. Er is onze innerlijke bron van vervulling, en er zijn invloeden van buitenaf. In dit verband gaat het even om die invloeden van buitenaf. Deels kies je die niet: denk aan een gebroken been op skivakantie. Maar deels kies je ze wél. Dan heb ik het over voedsel voor je geest. Datgene wat je zintuigen naar binnen brengen, neemt je geest op – of je het beseft of niet. Gesprek, gebeurtenis, tijdschrift, tv of boek – het doet iets met ons innerlijk. En daar is iets interessants op te merken. Laten we eens twee vormen van bevrediging onderscheiden. De eerste noem ik gemakshalve de ‘nee’-variant. Die vorm van bevrediging komt neer op ‘gelukkig, dat is mij niet overkomen/dat kan in dit land tenminste niet gebeuren/die misdaad/medische blunder is nog redelijk goed afgelopen.’ De tweede is de ‘ja’-variant. Die houdt gedachten in als ‘gelukkig, zo mooi kan het leven zijn; wat een inspirerende gedachten heeft zij/hij; wat fijn dat we allemaal iets goeds in de wereld kunnen brengen.’

De verraderlijke kant van de ‘nee’-bevrediging
Stel. Een willekeurige dag. ’s Ochtends mopper je met een willekeurige treinpassagier over het weer (Mogelijke gedachte: fijn, die eensgezindheid dat we het in Nederland niet getroffen hebben.) ‘s Avonds kijk je het journaal. (Mogelijke gedachte: wat erg, zo’n orkaan – tenminste zijn die er niet, hier). Dan zie je een programma over medische missers. (Poeh, dat zo’n vrouw zo gedupeerd wordt). En vervolgens kies je voor een film. (Wat een spanning. Iedereen dood. Maar die twee leven nog). Korte samenvatting van het voorafgaande: allemaal voorbeelden van ‘nee’-bevrediging. Spanning, frictie, gevaar, fictief of reeel. Al is het weleens moeilijk toe te geven, ze roepen vaak een bepaalde bevrediging op, al is het maar in de vorm van opluchting. Maar intussen. Je voedt je geest met signalen dat het leven gevaarlijk is, akelig en/of bedreigend. Er zullen op dit punt genoeg mensen opveren van hun stoel en roepen dat het allemaal wel meevalt, dat zo’n gewelddadig computerspelletje nep is, of wat dan ook. Maar al erken ik de tegenstrijdige meningen, ik schaar me onder degenen die ervan overtuigd zijn dat onze geest alles – fictie of feit – opneemt. En er het hare mee doet, bewust of onbewust.

De ‘ja’bevrediging
We doen allemaal aan ‘nee’bevrediging. Niemand is roomser dan de Paus, dus ga ik niet roepen dat die horrorfilm niet meer ‘mag’ (dan snijd ik mezelf ook in mijn vingers). Maar wat ik wel wil opperen, is dit: wees je bewust van je geestelijke voeding. Kies voor een groter aandeel ‘ja’-bevrediging. Ten eerste in levenden lijve. Bijvoorbeeld in de persoon van mensen die positief in het leven staan, creatieve dingen doen die je interesseren of een bijzondere, wijze uitstraling hebben die je inspireert. Of in boekvorm: of je nu kiest voor een biografie van een geestelijk leider of markante persoonlijkheid, een boek over een kunststroming die je boeit, een mooie roman of een boek over een gebied waarop je je zou willen ontwikkelen. Of in de vorm van muziek: luister bijvoorbeeld eens naar iets vrolijks van Mozart of andere ‘be happy’-muziek. Of kijk een feelgoodfilm als ‘The Sound of Music’. Gisteravond zapte ik zelf een snelle tv-serie vol moord en doodslag weg en vond een documentaire over India: de oude culturen, natuur, paleizen, muziek, kunstuitingen…. Mijn stemming veranderde meteen. Ik werd rustiger, zat niet meer op het puntje van mijn stoel, voelde me ontspannener, geinspireerder. Dat soort dingen is echter alleen waarneembaar als je je ervan bewust begint te worden wat invloeden van buitenaf met je innerlijk doen.

Een grotere portie ‘ja’-bevrediging
Probeer ook eens op te merken hoe datgene wat je tot je neemt, je beinvloedt. Doe je voordeel met een grotere dagelijkse portie ‘ja’-bevrediging. Suggestie: deze donkere maanden lenen zich bijvoorbeeld goed voor een persoonlijke zoektocht naar zingeving en nieuwe inspiratie. Er zijn al heel wat aanknopingspunten te vinden op www.mamas.nl. Kijk desgewenst ook eens op mijn site www.mijngelukmaakikzelfwel.nl . Daar volgt onder de link ‘Meer geluk’ een link naar informatie over persoonlijke groei en zelfontplooiing. Maar er zijn nog veel meer bronnen voor jouw persoonlijke ‘ja’-bevrediging. Zoek, en je zult ze vinden. Om je alvast een beetje te inspireren, verschijnt in december op www.mamas.nl onder de link ‘kind’ een kerstsprookje voor kinderen én volwassenen. En inderdaad: het loopt goed af.