Sewwandi: lerares in Sri Lanka

Sewwandi is 28 jaar en lerares op een basisschool in Kalutera. Naast gewone lessen geeft ze counseling aan probleemkinderen. Sinds de tsunami in 2004 zijn er in Sri Lanka talloze counseling projecten, de meeste zijn bedacht en betaald door donor organizaties als UNICEF en Save the Children. Counseling is nodig omdat veel schoolkinderen problemen hebben.

Sewwandi somt op: ‘stress, fobieën , spanningen, agressief gedrag…’
Natuurlijk zijn niet al die problemen veroorzaakt zijn door de tsunami, maar veelal door gebroken familierelaties, alcohol- en drugsgebruik, examenstress en alle andere ‘gewone’ problemen die overal voorkomen.’

‘Het is gek dat we eerst een tsunami moeten hebben voordat er aandacht kwam voor probleemkinderen. Door alle steun die het land is binnengekomen, zijn de problemen en trauma’s van kinderen eindelijk op de agenda beland.’ Sewwandi vindt het heel nuttig: ‘sommige kinderen kunnen niet met anderen omgaan, ze zijn echt geisoleerd. Meisjes willen niet met jongens spelen en jongens vechten graag.’

Onlangs heeft Sewwandi een training gevolgd waarin ze geleerd heeft om groepsactiviteiten te doen met kinderen. Simpele spelletjes, zoals Geit door het poortje, waarbij een kind (de geit) onder een poortje van handen moet lopen. Stoelendans en zakdoekje leggen zijn favoriet. ‘Het helpt kinderen hun gevoelens te uiten het bevordert de relaties tussen jongens en meisjes.’

Sinds de tsunami worden Sri Lankese leraren en leraressen ook geacht hun leerlingen voor te bereiden op rampen. Waar zijn de vluchtroutes op school, bij welk signaal moeten ze onder de tafel gaan zitten, of wanneer juist niet. ‘Veel mensen aan de kust zijn de verkeerde kant opgevlucht toen de zee zich terugtrok, vertelt Sewwandi, ‘in mijn man’s familie in Galle zijn ook slachtoffers gevallen.’

Over een maand gaat Sewwandi trouwen. Het huwelijk is niet, zoals vele andere, door haar ouders gearrangeerd. Ze heeft haar toekomstige man zelf uitgekozen, ze hebben jaren bij elkaar in de klas gezeten. Ze zal een stralende bruid zijn. Er is slechts één probleem. Na haar bruiloft verlaat Sewwandi haar ouderlijk huis en trekt bij haar man in. Die woont op twee uur rijden van haar school vandaan, in Galle. Omdat ze pas net is begonnen met haar baan, moet ze minstens vijf jaar blijven voordat ze eventueel overgeplaatst kan worden. Ik vraag hoe ze dat gaat doen. ‘Op en neer met de bus, tja, twee uur heen en twee uur terug, elke dag’. Ze zegt het met een lach. ‘Alles beter dan mijn baan opgeven, dat doe ik niet. En in Galle krijgen we een mooi nieuw huis. Gebouwd door het Rode Kruis…zo zie je maar, Tsunami heeft ook goede dingen gebracht!’