Feestaankopen

De laatste maanden van het jaar betekenen de aanloop naar een heleboel bekende feestdagen. In ons geval komen daar ook een paar verjaardagen bij. Dagen gevuld met gezelligheid, maar ook te veel eten en cadeaus. Over dat laatste wil ik graag even mijn ei kwijt. Want het wordt steeds lastiger om geschikte presentjes te vinden.

Aan mijn kinderen zal het niet liggen. Enkele weken geleden heb ik ze het laatste Intertoys speelboek toegestopt met een stapeltje post-it memo’s, waarmee ze hun wensen kenbaar konden maken. Ik dacht, dat het een lastige klus zou worden. Immers zodra er hier een kast geopend wordt, vallen ladingen speelgoed naar buiten. Had ik als kind een rijk gevoel met slechts twee Barbiepoppen, mijn dochter heeft twee complete dozen vol met Barbies. Mijn poppenhuis werd jaren geleden door mijn vader verbouwd tot garage voor mijn jongere broer, aangezien ik het huis al een tijdje onaangeroerd in een hoekje van mijn kamer had laten staan. Ik was het ontgroeid, zogezegd. Mijn dochter en zoon hebben zowel poppenhuis als garage op de kamer staan. Ontgroeid? Nee dat niet, maar er is zoveel keuze om mee te spelen, dat ze er simpelweg niet aan toe komen er mee te spelen.

Ondanks dat waren die speelgoedboeken in een klein uurtje volledig uitgespit en volgeplakt met stickers. Ze kwamen zelfs nog wat stickers tekort, want er was zoveel wat ze nog niet hadden. Zodra de kinderen echter hun keuze hebben gemaakt, begint mijn zoektocht. Die heb ik inmiddels niet meer afgestemd op kindvriendelijkheid, lerend vermogen of goed voor de natuur. Verantwoorde keuzes voor speelgoed is er genoeg. Mijn keuze wordt bepaald door de uitpakvriendelijkheid van het geschenk. En dat is niet altijd even gemakkelijk.

Jaren geleden bracht Sinterklaas mijn zoon een hijskraan. Hij was ruim een meter hoog, bijna net zo groot als het ventje destijds zelf was. De kraan was verpakt in een grote doos en zodra het papier van het pak was verwijderd, glommen de ogen van zoonlief enthousiast. Daar wilde hij direct mee spelen en dat hebben we geweten. De hijskraan was in wel driehonderd onderdelen uitgesplitst. Daar waar Ikea bekend staat om het in elkaar zetten van producten, vergeten we wel eens, dat speelgoedfabrikanten met stip boven de lijst van bouwpakketten staan. Een gebruiksaanwijzing van wel vierentwintig bladzijden was in de doos toegevoegd. Onderdelen zaten in twintig plastic zakjes, in willekeurige volgorde verpakt. De grote puzzel kon beginnen. Na vijf pagina’s bouwwerk waren we een uur verder en zat mijn zoon nog met rode konen te wachten tot de hijskraan gebruiksklaar was. Nog eens vijf vellen bouwinstructies en anderhalf uur verder hadden wij rode konen, mijn zoon tranen in zijn ogen van vermoeidheid en wachten en was de onderste – minst ingewikkelde – helft van de kraan af. Dit drama zou ons geen tweede keer overkomen, beloofden wij elkaar plechtig.

Ieder jaar controleren wij speelgoed in de doos op moeilijkheidsgraad van het bouwpakket en wordt desgewenst vooraf een aantal avonden geknutseld om de surprise – dan maar zonder doos – door de sint of kerstman te laten bezorgen.

Maar met bouwpakketten alleen, zijn we er helaas niet. Mijn dochter kreeg voor haar verjaardag een geweldig dierenpaleis, inclusief poppetjes en accessoires. De doos zag er groot en indrukwekkend uit en het paleis was door de fabrikant al in zijn geheel in de verpakking gestopt. Er hoefde niet meer geknutseld te worden. Een hele vooruitgang, zou je denken. Niets is minder waar. Om alle toebehoren voor de plastic deksel zo aantrekkelijk mogelijk te etaleren, gebruikt de speelgoedman een grote hoeveelheid ijzerdraadjes, plakband, touw en andere benodigdheden. Hier vraag ik me soms werkelijk af, hoeveel tijd er aan het inpakken van het speelgoed wordt besteed. Mijn persoonlijke ervaring is namelijk, dat inpakken van cadeaus veel meer tijd kost dan het uitpakken daarvan. En moet ik nog uitleggen, hoe lang het duurt voordat een dierenpaleis en met name de popjes en kleine frutsels zonder beschadigingen uit de verpakking komen? Dan kun je berekenen hoe lang het verpakken heeft geduurd. Iedere keer, dat je vermoedt dat het speelgoed nu echt los is van de verpakking, blijkt er achter of onder toch nog een klein stukje draad, plakband of karton te zitten. Ergernis alom. In mijn ongeduld heb ik zelfs ooit een barbiepop met een radicale knip van de schaar gekortwiekt, omdat het haar vakkundig met naaimachine aan een plastic onderkant was genaaid.

Bouwpakketten en plakwerk, die probeer ik in mijn zoektocht naar cadeaus zoveel mogelijk te vermijden. Een hele klus tegenwoordig. En om te eindigen met nog een laatste tip: zorg voor voldoende batterijen van verschillende soorten voor de feestdagen. Zodat als je eenmaal het speelgoed goed in elkaar hebt gezet of uit de doos hebt gepeuterd het speelplezier niet wordt verpest door het ontbreken van de benodigde batterijen voor het op de doos beloofde bijpassende geluid!