Mediteren

Is jouw hoofd vrij van zorgen? Stap jij makkelijk over irritaties heen? Dan lijk je echt niet op mij.

Ik durf wel te stellen dat ik gevoelsmatig 80 % van mijn tijd verdoe aan zinloze activiteiten. En daar ben ik zeker niet de enige in. Twijfelen, oordelen, jezelf bewijzen, geïrriteerd zijn, schamen, onzekerheid, je zorgen maken en wat te denken van zinloos lijden.

Nu ben ik nog al een actief type dus geheel genomen over de dag doe ik best veel, vandaar dat ik ook vaak doodmoe mijn bed in rol. Maar het zou me zoveel energie schelen als ik gewoon op zou houden met die 80 %.

Het is zo simpel, er zijn ook dagen dat het wel lukt. Dan zit ik helemaal in mijn flow, zoals dat zo mooi klinkt. Maar waarom niet altijd. En waar gaat het eigenlijk over. Ik denk waar het in ieder huishouden en bij elke moeder of vrouw over kan gaan. Mijn schoonfamilie bv. of mijn vader, die ik al jaren niet meer zie, maar nog steeds alleen al door aan hem te denken verdriet en irritatie kan opwekken. Een vriendin die iets zei wat ik niet leuk vond om te horen. Een moeder bij school die me negeert, misschien had ze het wel druk, maar het lijkt toch echt alsof ze me niet wil zien…

En als we het toch over school hebben. Dat verhaal waar mijn kind vol van thuis kwam, omdat die ene docent hem corrigeerde op een manier die hij erg vervelend vond. Ik ben er natuurlijk niet bij geweest en misschien was het wel terecht. Het kan ook zijn dat die docent  een slechte dag had, het is ook een mens. Maar ik zou er graag wat van willen zeggen. Het is tenslotte mijn kind en dat ik daar ook wel eens niet aardig tegen ben, dat mag. Maar een ander, ben je gek! Dan verander ik in een overdreven beschermende moederkloek. Overigens ben ik slechts heel af en toe niet aardig en voel me daar dan achteraf enorm schuldig over. Daar stijgt die 80 % wel van! Ik moet mezelf nog steeds toestaan om ook gewoon heel af en toe niet aardig te mogen zijn.

Dan heb ik het nog niet eens gehad over onze thuissituatie. Mijn man, is ook altijd goed voor irritatie bij mij. Hij weet mij precies uit mijn tent te lokken door de juiste opmerkingen te maken. En de kinderen: “Ruim die troep eens op. Jij hebt altijd als laatste je schoenen aan als we naar school gaan. Waarom laat je je jas dan ook na de training op het veld liggen.” Onze honden maken de chaos vaak compleet. Eentje ligt altijd op de loer om eten van tafel te pakken , de ander gaat als een gek tekeer als er iemand aan de voordeur staat en als ik haar niet op tijd uitlaat plast ze ook nog in huis. Oh ja, die berg was in de garage, ja dat is wellicht de grootste bron van ergernis. Er is altijd was, schoon, dan wel vies, om te strijken of te vouwen en om in de kast te leggen.

Misschien is het wel typisch vrouwelijk om je aan dit soort dingen te ergeren. Of misschien ook wel heel persoonlijk. Het is zeker menselijk. Om bezig te zijn met wat niet goed, in plaats van met wat wel gelukt is. Te klagen, vooral ook over anderen.

Steeds weer probeer ik om niet door te gaan met dit soort gedrag. Dus die 80 % flink terug te brengen. Ik heb er nl. helemaal niets aan. Krijg er hoogstens hoofdpijn van. Het grappige is dat de ander, waar je dan geïrriteerd door bent of schuldig door voelt al lang weer door is gegaan. En in zijn of haar eigen gedachten zit.

Daarom besloot ik te gaan leren mediteren. Ik dacht dat het heel moeilijk zou zijn. Maar het was zo makkelijk en eenvoudig. Ik hoefde alleen maar te gaan zitten. Elke dag twintig minuten ga ik nu zitten. Met een prachtig uitzicht op de tuin. Soms ren ik door en neem ik niet genoeg tijd om te mediteren. Maar dan merk ik het gelijk. Ik ben veel rustiger en ontspannen als ik het doe. Die 80 % verdwijnt vanzelf. Ik gun het mezelf door een moment rust te pakken in het hectische leven waarin ik me bevind. Nu nog volhouden. Want te snel en te vaak ren ik weer door. Even dit nog, even dat nog. En dan is het moment voorbij dat ik in alle stilte kan mediteren. Dan is ons huis weer gevuld met kinderstemmen, mijn echtgenoot, vriendjes, vriendinnetjes. En heb ik spijt dat ik er niet meer van genieten kan, positief aanwezig kan zijn, meer vanuit humor. In plaats van me te ergeren aan futiliteiten, die eigenlijk nergens over gaan.

Astrid Geel

www.spiegeltueel.nl